10 najlepszych odcinków X Files

Dziesiątego września tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego trzeciego roku, czyli dokładnie dziewiętnaście lat temu, telewizja Fox nadała pierwszy odcinek kultowego serialu Z archiwum X. Z tej okazji przygotowałam listę dziesięciu ulubionych odcinków serialu. Zachęcam do dorzucania kolejnych tytułów, tudzież stworzenia własnej listy.

Kolejność odcinków jest w zasadzie przypadkowa, poza jednym wyjątkiem, o którym na końcu.

Monday (sezon 6, odcinek 15)

Parszywy poniedziałek – Mulder budzi się rano i odkrywa, że jego łóżko wodne przecieka. Zalało sąsiadów, a budzik nie zadzwonił. Kiedy Mulder udał się do banku, został postrzelony, a po chwili cały bank wyleciał w powietrze.  I tak jakieś osiem razy, bo Monday to Dzień Świstaka w stylu X-Files.

Dreamland i Dreamland II (sezon 6, odcinek 4 i 5)

Jeden z moich ulubionych odcinków z elementami komediowymi.  Mulder zamienia się na ciała z niejakim Morrisem Fletcherem – śliskim typkiem pracującym dla Area 51. Morris Fletcher w ciele Muldera próbuje uwieść Scully, a w mieszkaniu agenta odkrywa dodatkowy pokój, służący dotąd jako graciarnia (to właśnie Fletcher wstawia tam łóżko wodne, które jest przyczyną katastrofy z odcinka Monday). Scena, w której Mulder jako Fletcher tańczy przed lustrem w samych gaciach – bezcenna.

Hollywood A.D. (sezon 7, odcinek 19)

Odcinek wyreżyserowany przez Davida Duchovnego. Udział wzięli: zombie-snajperzy jedzący tofurky, demoniczny biskup, pogonie wśród krypt, Garry Shandling jako agent Mulder, Tea Leoni jako agentka Scully, czerstwe dowcipy i kąpiel w pianie.

Conduit (sezon 1, odcinek 3)

Może się to wydać dziwne, biorąc pod uwagę, że zajmował on mniej więcej 50% fabuły, ale nigdy specjalnie nie zajmował mnie wątek kosmitów i porwania siostry Muldera. Być może dlatego, że nigdy do końca nie rozumiałam, co właściwie się stało (zaczęłam oglądanie od 4 sezonu i dopiero po siódmej serii przeszłam do początku). Ten odcinek wyjaśnia, dlaczego Fox Mulder został tym, kim był, a poza tym to właśnie w Conduit po raz pierwszy padają słynne słowa „I want to believe”.

Bad Blood (sezon 5, odcinek 12)

Na dywaniku u Skinnera Mulder i Scully tłumaczą, jak doszło do tego, że Mulder zaatakował drewnianym kołkiem niewinnego nastolatka. Ich wersje wydarzeń nieco różnią się od siebie, a my mamy niezły ubaw, oglądając Luke’a Wilsona, który w zależności od tego, kto na niego patrzy, jest czarującym brunetem (Scully) albo śliniącym się fajtłapą z wystającymi zębami (Mulder).

Triangle (sezon 6, odcinek 3)

Cudowny odcinek retro. Mulder próbuje odnaleźć zaginiony w okresie drugiej wojny światowej statek Queen Anne. Trafia na pokład, gdzie wciąż trwa rok 1939. Spotka tam osoby nieco zanadto przypominające Scully i Skinnera, co każe nam przypuszczać, że to wszystko mogło mu się tylko przyśnić.

Home (sezon 4, odcinek 2)

Jedyny odcinek serii, który pokazano w Fox tylko raz ze względu na kontrowersyjne treści. Dom Peacocków to nie miejsce, w którym ktokolwiek chciałby dorastać. Więcej nie napiszę – kto widział, ten wie, a kto nie widział, niech lepiej nadrobi zaległości!

Field Trip (sezon 6, odcinek 21)

Kolejny odcinek z najlepszego chyba sezonu szóstego. Mulder i Scully wybierają się na wycieczkę w góry, a kończą nadtrawieni przez gigantyczną roślinę-ludojada. Odcinek szczególny, ponieważ do końca nie wiemy, co jest rzeczywistością, a co halucynacją wywołaną przez enzymy trawienne grzyba.

X-Cops (sezon 7, odcinek 12)

Księżyc jest w pełni, więc nic dziwnego, że w okolicy czai się potwór. Mulder i Scully próbują rozwiązać sprawę, co znacznie utrudnia biegająca za nimi ekipa filmowa serialu The Cops. Odcinek nakręcony w konwencji paradokumentu (i parodii The Cops jednocześnie).

All things (sezon 7, odcinek 17)

Widziałam w swoim życiu setki, jeśli nie tysiące odcinków różnych seriali. Tylko jeden z nich noszę ze sobą na iPodzie. Jest to właśnie ten odcinek. Wyreżyserowała go Gillian Anderson. Fani zarzucali mu, że bohaterowie zachowują się nietypowo dla siebie i że nie jest spójny z całością. Nie do końca się z tym zgadzam. Myślę, że Gillian Anderson zrobiła sobie z tego odcinka taki fanfik i pokazała nam różne rzeczy, na które nigdzie indziej nie było dotąd miejsca. Jest to mój absolutnie ulubiony odcinek ever i chociaż nie znajdziecie go na żadnej liście „Najlepszych odcinków X-Files”, naprawdę warto go zobaczyć.

Dorzucicie swoje typy?