Piękny i bestia

Pamiętacie ten film, w którym ta nieszczególnie atrakcyjna dziewczyna zakochuje się z wzajemnością w cudownie przystojnym facecie? Nie? No właśnie, ja też nie. A wiecie, dlaczego? Bo takie filmy są równie rzadkie, co nieoszlifowane diamenty walające się po plażach Bałtyku.

Co jest tylko kolejnym dowodem na to, że Hollywood rządzą faceci. Albowiem odwrotna sytuacja zaistniała nie raz i nie dwa. Ostatnimi czasy mamy wręcz wysyp aktorów specjalizujących się w rolach „brzydkich kolesi, którzy zdobyli piękną laskę”. Seth Rogen, Jack Black, Michael Cera, Jay Baruchel, a nawet Shia LaBeouf – to wszystko są mężczyźni mocno odbiegający typem urody od obowiązującego w Hollywood wzorca „przystojnego faceta”. Zrealizowane z ich udziałem komedie romantyczne, filmy akcji i straszne horrory są jak spełnione mokre sny tych wszystkich nerdów, którzy pracują w Hollywood, a ich nie widać – scenarzystów, operatorów, montażystów i gości, którzy noszą kable.

Koszmarnie zły film, koszmarnie źle zagrany, koszmarnie głupi i z koszmarnym głównym bohaterem. Jakby powiedziała Miranda – „even the notion!”.

I jakkolwiek trzącha mną obrzydzenie na myśl o randce z Joelem Davidem Moorem (a nie jestem Paris Hilton!), nie żałuję im tych filmów. A niech sobie spełniają marzenia. Niech się ślinią. Ludzka rzecz.

Ale tylko pod warunkiem, że my, nieobdarzone hollywoodzką urodą kobiety, też będziemy mogły sobie pofantazjować. I doczekamy się na ekranach aktorek, które choć odrobinę nas przypominają.

Hesher akurat nie był komedią romantyczną, ale postać Nicole doskonale obrazuje sposób myślenia Hollywood o rolach „nieatrakcyjnych” lub „zwyczajnych” kobiet. Należy zatrudnić do nich ekstremalnie ładną aktorkę, po czym założyć jej okulary, zakręcić włosy i ubrać w pstrokate ciuchy – „brzydula” gotowa!

Tymczasem jak wygląda brzydka kobieta w Hollywood? Jak Anne Hathaway, która zagrała „nieładną” nastolatkę w Pamiętnikach Księżniczki i zakompleksioną Lizzie Gilespie w The Low Self-Esteem Of Lizzie Gillespie. Jak Christine Lakin, czyli brzydka koleżanka Paris Hilton w The Hottie And The Nottie (nawiasem mówiąc, za takie filmy jak ten producenci powinni trafiać do więzienia). Jak America Ferrera z Brzyduli Betty (jej największym przewinieniem przeciwko urodzie jest chyba to, że śmie być latynoską). Tina Fey, Minnie Driver, Janeane Garofalo – to są brzydkie aktorki wedle norm amerykańskiego przemysłu rozrywkowego.

Może, jeśli będę dobrym człowiekiem, w następnym wcieleniu odrodzę się jako ktoś równie brzydki jak Janeane Garofalo.

W takiej sytuacji nie pozostaje nam nic innego, jak iść się powiesić.

Na szczęście jest jeszcze Miranda. Nawet najbardziej życzliwi nie nazwaliby pięknością aktorki, która odtwarza główną rolę w tym serialu. Miranda Hart godnie reprezentuje nas, normalne kobiety. Wymyślona przez nią i zagrana bohaterka często zachowuje się dziwacznie, jest socially awkward, gada głupoty, potyka się, a zamiast obcisłych krótkich kiecek nosi dżinsy i trampki. Ale nie wygląda bynajmniej jak Zooey Deschanel w okularach. Ma metr osiemdziesiąt i końską szczękę. NIE JEST SZCZUPŁA. I gra główną rolę w serialu. W amerykańskiej telewizji coś takiego byłoby nie do pomyślenia.

Jednocześnie wokół Mirandy kręci się nie jakiś obleśny paskud, ale dwóch pełnowartościowych mężczyzn, w tym jeden naprawdę bardzo przystojny. A my w to wierzymy.

To jest właśnie równouprawnienie.

PS. Przypomniała mi się przy okazji smutna historia ekranizacji powieści dla młodzieży Beastly, będącej współcześnie rozgrywającą się wersją Pięknej i Bestii. W książce główny bohater był przystojnym młodym mężczyzną, którego zmieniono w bestię – stwora przypominającego niedźwiedzia, całego owłosionego, z kłami i pazurami. Dziewczyna, która go uratowała, była przeciętnej urody rudzielcem, ale w oczach zakochanego chłopaka stawała się cudem. Oto opisana powyżej Piękna i Bestia w wersji Hollywood. Mam nadzieję, że to zdjęcie wystarczy za puentę.